Όταν μια ΑΕ εισπράττει στο όνομα των πνευματικών δικαιωμάτων (Πρώτο & Δεύτερο Μέρος)

Οι δύο εκπομπές του Κώστα Βαξεβάνη για την ΑΕΠΙ
Μέρος Πρώτο και Μέρος Δευτερό




Το «Κουτί της Πανδώρας» ανοίγει με δύο εκπομπές για την Ανώνυμη Εταιρεία Πνευματικής Ιδιοκτησίας και τη δράση της.


3 σχόλια:

  1. Αποριπτω τα πνευματικα δικαιωματα:
    Κατα την αποψη μου πιστευω πως δεν υφιστατε πνευματικο δικαιωμα για κανεναν εκτος αν αυτος που εχει καταχωρηση πνευματικο δικαιωμα ειναι και ο δημιουργος του κοσμου που ζουμε.
    Γιατι.., γιατι κατα την αποψη μου δεν γινεται βαση των νομων της φυσικης, της χημειας, της ψυχολογιας και του τροπου που ο Θεος η η φυση εφτιαξε τον ανθρωπο και τον κοσμο γυρω του να καταφερει κατι τετοιο εως σημερα.
    Δεν μπορει καποιος που ηρθε σε ενα ετοιμο-παραδοτο και υπαρχων κοσμο να συνδυασει κατι με τη νοημοσυνη του και να ειναι αποκλειστικα δικο του δημιουργημα, εκτος απο την περιπτωση που ολη του την ζωη απο την στιγμη που γεννηθηκε εως την στιγμη που δημιουγησε αυτο που κατωχηρωσε ως πνευματικο δικαωμα ηταν ας το πουμε εγκλειστος πχ. σε ενα σκοτεινο ας το πουμε δωματιο, δεν ακουγε δεν εβλεπε και δεν ακουμπουσε καν στο πατωμα αλλα αιρουτανε. (αλλα και παλι δεν θα επρεπε να εχει γεννηθει απο μητερα και να μην υπαρχει γονιδιο απο προγονους, να μην υπαρχει βαρυτητα απο την γη κ.α. πολλα).

    Οι αιτιες:
    Απλα, αν υφιστατε πνευματικο δικαιωμα για κατι τοτε ειναι σαν λεμε οτι η μπλουζα η τα μαλλια μου η ακομα και τα δαχτυλα μου ανηκουν σε αυτον που εκανε μια πνευματικη κατωχηρωση.
    Πως το εννοω αυτο, ας πουμε για παραδειγμα: Ενας ποιητης που εκανε μια πνευματικη κατωχηρωση πριν φτασει στο τελικο σταδιο και του εργου αλλα και της κατωχηρωσης, ειδε εμενα που εγω ειδα αλλα, ειδε εσενα που ειχες δει και συ αλλα, ειδε σκυλο ειδε αμαξι, ειδε χρωματα, ακουσε, δηλαδη μια ατελειωτη αλυσιδα γεγονοτων που εγιναν πριν καταληξη του εργου, πραγματα που θελοντας και μη γινονται και αποτελουν αναποσπαστο κομματι της ψυχοσυνθεσης του πριν και κατα την δημιουργια του εργου και χωρις αυτα τα συμβαντα δεν θα μπορουσε να υπηρχε αυτο το αποτελεσμα που κατωχηρωθηκε βαση νομικων πλαισιων. Ετσι βαση του δικαιου εφοσον μιλαμε για πνευματικο δικαιωμα σε αυτο το ποιημα τοτε για να μην το κουραζουμε με αριθμους και αντικειμενα, συνολικα ειμαστε ολοι και ολα συν-ιδιοκτητες με ποσοστα. Και στην περιπτωση που υπαρχη και κερδος απο το κατωχηρωμενο εργο θα επρεπε να υπαρχη και μια αναλογη αμοιβη για ολους.

    Αποψη μου το πιο σωστο εφοσον ειναι ετσι τα πραγματα θα ηταν μην υπαρχει πνευματικο δικαιωμα αλλα απλα, οποιος εκανε κατι τετοιο να υπαρχει μια επιβραβευση (πχ.: μεταξυ τους οι καλλιτεχνες) και να χαιρονται το εργο τους.

    Το παραδειγμα που σας εστειλα μπορειτε το επιβαιβεωσετε με ενα εξιδεικευμενο ψυχολογο η ψυχαναλυτη.

    Ο μονος δικαιουχος σε τουτο εδω τον, γιατι υπαρχει ενας ειναι ο Θεος, ο δημιουργος η ας το πουμε αλλιως και η φυση. Δυστυχως αλλος δεν υπαρχει, αλλιως γυονονται ολα.

    Αυτα, ελπιζω να μην κανω λαθος και ευχαριστω για τον χρονο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ακουγεται λιγο ακραιο αλλα ειναι σωστο, εχει βαση. αν εσεις που ασχολειστε μπορειτε να κανετε μια ερευνα ισως και να στεκει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ρε συ 5:15 μου φαίνεται δεν ξέρεις τι λες! Γιατί κι ο ίδιος σου παραδέχεσαι στο τέλος ότι πρόκειται για μία επιβράβευση!!
    Πράγματι για το πόνημα ενός καλλιτέχνη και για τον κόπο του (και την έμπνευση που είχε ή το ταλέντο-χάρισμα που του δόθηκε απ' τη φύση) υπάρχει μια αμοιβή ως επιβράβευση για τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ δημιουργία του. Πώς να αποδείξει διαφορετικά ότι είναι δική του αν δεν είναι μοναδική ή προϋπήρχε;
    Ασφαλώς και πρέπει να ανταμοιφθεί αλλά το δικαιότερο θα ήταν μάλλον να είναι εφάπαξ αυτή η αμοιβή κι όχι εφ' όρου ζωής, κληρονομική, ανταποδοτική κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τσ...η