Ενδεικτικό του τι μυαλά κουβαλάνε όλοι αυτοί που διοικούν αυτές της εταιρίες, είναι παλιότερη δήλωση του στιχουργού Γιαννη Γλέζου, προέδρου της εταιρίας πνευματικών δικαιωμάτων "Αυτοδιαχείριση", ο οποίος λέει ότι:
Tο κακό ξεκίνησε όταν ο πρώην υπουργός Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ Ν. Χριστοδουλάκης «αφαίρεσε διάταξη η οποία υποχρέωνε τους εισαγωγείς ηλεκτρονικών μηχανημάτων και υπολογιστών να καταβάλλουν το 2% στους συλλογικούς φορείς των πνευματικών δικαιωμάτων».
Η δήλωση έγινε της 01/07/2008 σε συνάντηση των εκπροσώπων των εταιριών ΑΕΠΙ, Αυτοδιαχείριση, Grammo, Απόλλωνα, Ερατώ. [link 1, ελευθεροτυπία] [link 2, forum]
Ναι, πριν δέκα χρόνια συνέβαινε και αυτό, για κάθε ηλ.υπολογιστή ή περιφερειακό που ψώνιζες, σε επιβάρυναν με +2%, με τη λογική ότι "από τον υπολογιστή ίσως ακούσεις και μουσική που εκπροσωπείται από την ΑΕΠΙ".
Ευτυχώς αυτά πλέων δεν υφίστανται.
Αλλά εξακολουθώ να αναρωτιέμαι, ποίο άλλο επάγγελμα έχει τόσα πολλά προνόμια.
Φαντάζεστε ένα γραφίστα ή έναν ζωγράφο να σας ζητάει πνευματικά δικαιώματα επειδή έχετε μια αφίσα η ένα κάδρο στον τοίχο σας; Ή επειδή κυκλοφορείτε με μία μπλούζα που έχει επάνω κάποιο σχεδιάκι, και επειδή την φοράτε μπροστά σε κόσμο να θεωρείται "δημόσια προβολή πνευματικής ιδιοκτησίας";
Κάπως έτσι λειτουργεί και η οποία λογική της ΑΕΠΙ, μόνο που αντί για εικόνα έχουμε ήχο.
Και δυστυχώς αυτή η νομοθεσία περί "δικαιωμάτων" έχει είδη ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και για άλλες εταιρείες που έχουν εμφανιστεί, και σε άλλους τομείς, π.χ. σκηνοθεσία, ηθοποιία, οι οποίες διεκδικούν και αυτές με τη σειρά τους πνευματικά δικαιώματα από άσχετες πηγές...
Στην Αμερική π.χ. τέτοιο νομικό πλαίσιο για της δημόσιες προβολές δεν υπάρχει [1].
Αλλα εδώ ανοίγει ένα άλλο μεγάλο θέμα..
Kατά πόσο η ΑΕΠΙ εκπροσωπεί Αμερικάνους δημιουργούς; (βλέπε Lady Gaga, Rihanna, Guns N' Roses, Bob Dylan κτλ...)
[1] Σύμφωνα με την αμερικανική νομοθεσία, μπαρ, καταστήματα, εστιατόρια και ξενοδοχεία μπορούσαν να παίζουν μουσική χωρίς να πληρώνουν πνευματικά δικαιώματα στους δικαιούχους. [link]
Αναρωτιέμαι ακόμα, που ανθεί περισσότερο η μουσική παραγωγή; Στην Αμερική ή στην Ελλάδα;
Tο κακό ξεκίνησε όταν ο πρώην υπουργός Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ Ν. Χριστοδουλάκης «αφαίρεσε διάταξη η οποία υποχρέωνε τους εισαγωγείς ηλεκτρονικών μηχανημάτων και υπολογιστών να καταβάλλουν το 2% στους συλλογικούς φορείς των πνευματικών δικαιωμάτων».Η δήλωση έγινε της 01/07/2008 σε συνάντηση των εκπροσώπων των εταιριών ΑΕΠΙ, Αυτοδιαχείριση, Grammo, Απόλλωνα, Ερατώ. [link 1, ελευθεροτυπία] [link 2, forum]
Ναι, πριν δέκα χρόνια συνέβαινε και αυτό, για κάθε ηλ.υπολογιστή ή περιφερειακό που ψώνιζες, σε επιβάρυναν με +2%, με τη λογική ότι "από τον υπολογιστή ίσως ακούσεις και μουσική που εκπροσωπείται από την ΑΕΠΙ".
Ευτυχώς αυτά πλέων δεν υφίστανται.
Φαντάζεστε ένα γραφίστα ή έναν ζωγράφο να σας ζητάει πνευματικά δικαιώματα επειδή έχετε μια αφίσα η ένα κάδρο στον τοίχο σας; Ή επειδή κυκλοφορείτε με μία μπλούζα που έχει επάνω κάποιο σχεδιάκι, και επειδή την φοράτε μπροστά σε κόσμο να θεωρείται "δημόσια προβολή πνευματικής ιδιοκτησίας";
Κάπως έτσι λειτουργεί και η οποία λογική της ΑΕΠΙ, μόνο που αντί για εικόνα έχουμε ήχο.
Και δυστυχώς αυτή η νομοθεσία περί "δικαιωμάτων" έχει είδη ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και για άλλες εταιρείες που έχουν εμφανιστεί, και σε άλλους τομείς, π.χ. σκηνοθεσία, ηθοποιία, οι οποίες διεκδικούν και αυτές με τη σειρά τους πνευματικά δικαιώματα από άσχετες πηγές...
Στην Αμερική π.χ. τέτοιο νομικό πλαίσιο για της δημόσιες προβολές δεν υπάρχει [1].
Αλλα εδώ ανοίγει ένα άλλο μεγάλο θέμα..
Kατά πόσο η ΑΕΠΙ εκπροσωπεί Αμερικάνους δημιουργούς; (βλέπε Lady Gaga, Rihanna, Guns N' Roses, Bob Dylan κτλ...)
[1] Σύμφωνα με την αμερικανική νομοθεσία, μπαρ, καταστήματα, εστιατόρια και ξενοδοχεία μπορούσαν να παίζουν μουσική χωρίς να πληρώνουν πνευματικά δικαιώματα στους δικαιούχους. [link]
.jpg)
